Dat betekent slechts dat je niet als een zombie door het leven wil gaan en gaat.
Je observeert jezelf. Je bent je geest en lichaam gewaar, er is sprake van liefdevol gewaarzijn. Dat is alles.
-
-
Bij observatie ben je een licht voor jezelf: ik-ben. Anders leef je in duisternis en ben je duisternis. Wees je geest en je lichaam gewaar. Wees geen zombie.
-
Wie zoekt er geen (bepaalde) verlichting in zijn leven? Door alcohol, roken, drugs, teevee, snoepen, eten, sport, wandelen, lezen, daten, enzovoorts. Maar hoe zit het met jezelf observeren, je geest en lichaam gewaarzijn, gewoon 24/7? Wanneer heb je het laatste echt jezelf geobserveerd of dat je naar een vogel keek op een tak? Dan bedoel ik niet in een spiegel kijken maar rechtstreeks, direct, je aandacht terug brengen naar het hier en nu, daar waar je bent en je geest en lichaam geheel bewust te zijn.
-
Zelfobservatie, bewust-zijn, je geest en lichaam gewaarzijn. Daarbij is de waarnemer het waargenomene. En dan niet je ergens terugtrekken maar hier en nu, 24/7 (dag-en-nacht).
Meditatie dan niet als een kunstje maar als het leven zelf. Je laat steeds weer je aandacht teruggaan naar jezelf, daar waar je bent. -
Kijken naar jezelf, hier en nu. Naar alles wat je bent. Geest en lichaam. Je bent aanwezig. Gevoelig voor wat is: daarbij is de waarnemer het waargenomene. Niets ontgaat je echt omdat je jezelf waarneemt, nietwaar?
Observatie 